OI ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΜΕ TA ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Ποιες είναι οι περιοχές που αντιμετωπίζουν σήμερα το μεγαλύτερο πρόβλημα στη χώρα;

ΑΡΓΟΛΙΚΟ ΠΕΔΙΟ

Στη χειρότερη κατάσταση σε ολόκληρη τη χώρα βρίσκεται η περιοχή αυτή, στην οποία η

θάλασσα έχει διεισδύσει σε βάθος 6 - 7 χλμ! Πέρυσι το Ναύπλιο δεν είχε νερό για το

μεγαλύτερο διάστημα της ημέρας και όσες είχε... οι βρύσες «έτρεχαν» θάλασσα.

«Το αργολικό πεδίο είναι παράδειγμα κακοδιαχείρισης των υπόγειων υδάτων ήδη από τη

δεκαετία του 1970. «Κι αυτό γιατί πίσω από τις πηγές των Μύλων που υδρεύουν το

Ναύπλιο και το Αργος υπάρχουν ιδιωτικές γεωτρήσεις που λειτουργούν νομότυπα, χωρίς

όμως επιστημονικά κριτήρια! Το λιγοστό νερό που είχε απομείνει το αντλούσαν ανεξέλεγκτα

και πότιζαν, όταν οι 80.000 πολίτες των αστικών κέντρων της περιοχής χρησιμοποιούσαν

υφάλμυρο νερό στο δίκτυο ύδρευσης, κάτι που απαγορεύεται από τη νομοθεσία.

ΒΟΡΕΙΑ ΚΟΡΙΝΘΙΑ

Αντιμετωπίζει σημαντικό πρόβλημα καθώς η θάλασσα έχει διεισδύσει από 1 - 4 χλμ.

στους υπόγειους υδροφορείς, ανάλογα με τα πετρώματα της κάθε περιοχής. Το

πρόβλημα είναι έντονο σε μια ευρεία παραλιακή ζώνη, από το Σοφικό έως το Αίγιο,

ενώ πολλές περιοχές έχουν πάψει από χρόνια να χρησιμοποιούν το νερό του δικτύου

όχι μόνο για πόση αλλά και για μαγείρεμα.

ΔΥΤΙΚΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑ

Η θάλασσα έχει διεισδύσει 1 - 2 χιλιόμετρα στα παράκτια υπόγεια αποθέματα της περιοχής.

«Το ιδιαίτερο στην περίπτωση αυτή δεν είναι το πόσο βαθιά έχει διεισδύσει η θάλασσα, αλλά

πόσο επιμήκης είναι η ζώνη όπου παρουσιάζεται το πρόβλημα, η οποία ξεκινάει πλέον λίγο

μετά τον Πύργο.

ΑΙΓΑΙΟ

Μόνο υφάλμυρους υπόγειους υδροφορείς έχουν πλέον αρκετά νησιά, λόγω μικρής έκτασης της

ενδοχώρας, λιγοστών βροχοπτώσεων και μεγάλης τουριστικής και οικιστικής ανάπτυξης.

«Σαντορίνη, Νάξος, Σύρος, Σίφνος, Αμοργός είναι μερικά από τα νησιά με οξύ πρόβλημα».

ΚΡΗΤΗ

Διαστάσεις λαμβάνει την τελευταία δεκαετία η υφαλμύρινση των παράκτιων υδροφορέων στη

Μεγαλόνησο. Εντονότερο είναι το πρόβλημα στο βορρά και ιδίως στις περιοχές Χερσονήσου,

Κάβου Μεσσαράς, Ηρακλείου, Σητείας και Φαλάσαρνας. Στη Χερσόνησο η θάλασσα έχει σε

ορισμένα σημεία διεισδύσει 2 - 3 χλμ. στην ξηρά.

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ

Επιδεινούμενο είναι το πρόβλημα στην περιοχή στην οποία το νερό δεν χρησιμοποιείται για

ύδρευση.Η θάλασσα έχει διεισδύσει περίπου 1 - 2 χιλιόμετρα σε όλη την ανατολική ζώνη,

φθάνοντας ανά σημεία τα 4 ή 5 χλμ.

ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ

Αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υφαλμύρινσης των υπόγειων υδάτων της καθώς η

θάλασσα έχει διεισδύσει σε βάθος τουλάχιστον ενός χλμ. σε όλη την παράκτια ζώνη,

λόγω της μεγάλης οικιστικής και τουριστικής ανάπτυξης.

ΧΕΡΣΟΝΗΣΟΣ ΚΡΗΤΗΣ

Η περιοχή της Χερσονήσου, περίπου 20-30 χιλιόμετρα ανατολικά της πόλης του

Ηρακλείου, αντιμετωπίζει την τελευταία δεκαετία οξύ πρόβλημα με την υποβάθμιση  

των παράκτιων υδροφορέων της από τηδιείσδυση της θάλασσας. «Η θάλασσα έχει

 διεισδύσει για περισσότερα από 2 χιλιόμετρα στο εσωτερικό,με αποτέλεσμα όλες οι

γεωτρήσεις -οι νόμιμες είναι περί τις 20- να δίνουν υφάλμυρο νερό. Στην περιοχή

υπάρχουν μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες, ενώ εξακολουθεί η καλλιέργεια μεγάλων

εκτάσεων. Το πρόβλημα είναι τέτοιο που ο τοπικός δήμος προσανατολίζεται στη

δημιουργία μονάδας αφαλάτωσης για να καλύψει μέρος των αναγκών, ιδίως για την

τουριστική περίοδο, η οποία όμως στην Κρήτη είναι διευρυμένη χρονικά».

ΚΑΜΠΟΧΩΡΑ ΧΙΟΥ

Ιδιαίτερα οξύ είναι το πρόβλημα της υφαλμύρινσης των υπόγειων υδάτων στον Κάμπο και

την Καμποχώρα της Χίου, μερικά μόλις χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του νησιού.

Η θάλασσα έχει διεισδύσει μέσα στον υδροφόρο ορίζοντα σε βάθος 4 χιλιομέτρων ή και

 περισσότερο. «Το νερό όχι μόνο δεν είναι πόσιμο, αλλά δεν χρησιμοποιείται ούτε για μαγείρεμα,

 ενώ καταστρέφει φίλτρα, βρύσες και πλυντήρια.

ΥΦΑΛΜΥΡΩΣΗ ΥΔΡΟΦΟΡΟΥ ΟΡΙΖΟΝΤΑ

Στον παράκτιο υδροφόρο ορίζοντα, το νερό της θάλασσας έρχεται σε επαφή με το «γλυκό»

νερό. Επειδή, όμως, το θαλάσσιο νερό είναι βαρύτερο, τείνει να βρίσκεται κάτω από το

στρώμα του φρέσκου νερού. Οσο αντλείται όμως το «γλυκό» νερό από γεωτρήσεις στην

παράκτια περιοχή, τόσο μειώνεται το ύψος του υπόγειου νερού, με αποτέλεσμα να μειώνεται

η αντίσταση στη διείσδυση της θάλασσας.

Επιπλέον, η μεγάλη άντληση νερού από ένα σημείο μπορεί να δημιουργήσει έναν «κώνο»

θαλάσσιου νερού κάτω από τη γεώτρηση και τελικά να οδηγήσει στην άντληση αλμυρού νερού.

Με τη μεγαλύτερη διείσδυση του θαλασσινού νερού αλλοιώνεται σταδιακά και η ποιότητα του γλυκού,

το οποίο μετατρέπεται σταδιακά σε υφάλμυρο και τελικά σε αλμυρό.